Nieuwe boot van schipper Jonas Gerckens te water gelaten

De eerste tewaterlating van de nieuwe boot van Jonas Gerckens vond op 20 mei plaats in Trinité-Sur-Mer. Wij vroegen de Belgische schipper welke emoties dit bij hem heeft losgemaakt.

Zoals elke oceaanracer droomt Jonas Gerckens er al jaren van om met zijn eigen boot aan de mooiste races van de planeet deel te nemen. En die droom komt nu uit! Na jaren hard werk en maandenlang bouwen op de werf, is de zeilboot op donderdag 20 mei plechtig te water gelaten in de Bretoense haven Trinité-sur-Mer. Met de gloednieuwe Volvo 164 (een Class 40) wil hij de wereldzeeën trotseren en in 2022 een ereplaats bemachtigen in de legendarische Route du Rhum. Voor de Bloso-topsporter is deze boot van de nieuwste generatie, die gedeeltelijk met de steun van Beobank werd gefinancierd, een juweeltje.

Op dit moment wacht je al vele jaren. Welke gevoelens roept het bij je op?

Jonas Gerckens: “Ik besef het nog altijd niet helemaal! Een beetje zoals op je trouwdag: honderd-en-één dingen eisen je aandacht op en je beleeft alles in een waas. Pas de volgende dagen zal het doordringen: er ligt een nieuwe boot in het water en … ze is van mij en van het Volvo-team! Ondertussen staat er al veel op ons programma: de boot leren kennen en de meest geschikte zeilconfiguratie en trim ontdekken. Dan volgt al de voorbereiding op onze eerste wedstrijd (N.v.d.r.: op 27 juni neemt Jonas samen met co-skipper Benoit Hantzperg deel aan Les Sables-Horta-Les Sables).”

Hoe verliep de tewaterlating van de Volvo 164?

Jonas: “Uiteraard is dat voor een nieuwe boot een moment van kapitaal belang. Wij waren aanwezig bij de voorbereidingen op de werf, de installatie van de mast, toen de kraan de boot op de vrachtwagen hees, enz. Mijn partner heeft een maaltijd aangeboden aan iedereen die betrokken was bij dit ongelooflijke avontuur. Een mooie kans om hen te bedanken en voor mij ook een waardevolle traditie. Dan is het transport vertrokken en de twee kilometer tussen werf en haven leken heel lang … De boot is met een kraan te water gelaten. De romp die voor het eerst de zee raakte, dat was een ontroerend moment.”

Alles is dus goed verlopen …

Jonas: “Absoluut! Onze eerste indrukken (drijfvermogen, vorm, enz.) waren heel positief. Zodra de boot aangemeerd was, hebben we de elektronica getest. De volgende tien dagen voltooien we alle voorbereidingen en dan hijsen we voor het eerst de zeilen. We willen alles haarfijn afstellen vóór we beginnen te trainen en aan de eerste wedstrijden deelnemen. Een Class 40-zeiljacht is als een Formule 1-racewagen: je moet alles de hele tijd bijregelen en op basis van je ervaring technische keuzes maken om de prestaties en betrouwbaarheid te verbeteren.”

Wat betekent deze boot voor jou?

Jonas: “Ze is echt mijn baby! Ik was bij de ontwikkeling betrokken en dat is uniek! Bij soloraces is de boot mijn enige teamgenoot. Er ontstaat al snel een hechte relatie: ik praat met mijn boot, feliciteer ze, roep ze soms tot de orde. Wij zorgen voor elkaar. Natuurlijk is zo’n boot geen levend wezen, maar veel scheelt het toch niet (lacht). Ik heb ze al een bijnaam gegeven: Rawette (N.v.d.r.: “dat tikkeltje extra” in het Waals).

Je “Rawette” heeft al een hele voorgeschiedenis …

Jonas: “Acht maanden is eraan gebouwd … door een fantastisch team. Voor mij is deze boot het orgelpunt van een offshore racecarrière van twintig jaar. Al vanaf de eerste dag droom ik van een eigen boot! Maar er komt veel bij kijken. Eerst moet je bewijzen dat je sportief je mannetje staat: van de Mini-klasse (N.v.d.r.: te vergelijken met karten in de Formule 1) tot mijn eerste Route du Rhum in 2018. Dat ik kon starten in deze legendarische wedstrijd was op zich al ongelooflijk, maar ik moest mij tevredenstellen met een tweedehandsboot. Toch hebben we mooie resultaten geboekt (N.v.d.r.: Jonas eindigde op de 14e plaats en verbeterde daarmee het Belgische record). En je moet ook partners overtuigen die, zoals Beobank, in ons willen geloven en bereid zijn om aan boord te komen. Zonder hen is zo’n project onmogelijk!”

Een raceboot lijkt vaak niet op het beeld dat het publiek van een zeiljacht heeft. Hoe ziet je Volvo 164 eruit?

Jonas: “Offshore racen is een extreme, veeleisende sport. Comfort komt echt op de tweede plaats. Net zoals een Formule 1 racewagen weinig op een gewone auto lijkt … Alles is erop gericht om prestaties te boeken en de voorzieningen zijn elementair: als toilet gebruik je een emmer, de keuken is gewoon een kookplaat, je slaapt op een matje, enz. De lichte romp heeft een grote stijfheid (ze is 2 cm dik), maar geen isolatie. Je hoort elk geluid dus heel hard in het interieur. Mensen beseffen het misschien niet, maar schippers zitten vaak aan hun mentale en fysieke limiet.”

Hoe ver zal je nieuwe teamgenoot je brengen?

Jonas: “Deze boot van de nieuwste generatie betekent een enorme vooruitgang. Zoals in elke racesport evolueren de vormgeving en technieken heel snel en gaan de resultaten er met sprongen op vooruit. Toen ik in 2018 de eerste keer deelnam aan de Route du Rhum, haalde mijn tweedehandsboot een topsnelheid van 40 km/u, terwijl de beste boten toen al aan 50 km/u zaten. Reken maar uit wat een verschil dat maakt op een wedstrijd van 15 dagen zeilen! Rawette is het neusje van de zalm, de druk ligt dus op mijn schouders. Ik moet nu bewijzen dat ik met een goede boot resultaten kan boeken!”

De Volvo 164 heeft de volgende maanden en jaren een boeiend programma voor de boeg

Jonas: “Klopt! Binnenkort doe ik mee aan mijn eerste Transat Jacques-Vabre (N.v.d.r.: start in Le Havre op 7 november, aankomst op La Martinique). Ik zou ook willen deelnemen aan de Globe 40-race, een reis rond de wereld in acht etappes, en de Belgische zeilwereld vertegenwoordigen op de Olympische Spelen 2024 in Parijs (N.v.d.r.: met een andere boot). Waar ik vooral naar uitkijk, is de Route du Rhum in 2022! Een trans-Atlantische race voor solozeilers, tussen Saint-Malo in Frankrijk en La Guadeloupe. Een echte jongensdroom! Ik mik elke keer op de top 5 … of beter! Dat zou fantastisch zijn!”