De Griekse 'neen': hoe zwaar is dat blok aan ons been?

Nu het Griekse volk zijn stem heeft laten horen in het referendum, lijken de relaties tussen Griekenland en Europa onder hoogspanning te staan. Maar is de situatie echt zo uitzichtloos? En wat is de weerslag op de financiële markten? Yves-Michael Kazadi, Investment Analyst bij Beobank, zet alles voor u op een rijtje.

 

Was de harde taal van Europa voorbarig?

De woorden van Dijsselbloem, voorzitter van de eurogroep, klonken ongemeen hard: indien de Griekse bevolking 'neen' zou antwoorden op het referendum, zouden er geen onderhandelingen meer mogelijk zijn tussen Griekenland en Europa. Ook Duits bondskanselier Merkel wou al a priori de onderhandelingen stopzetten in afwachting van de resultaten van het referendum.

Dat de 'neen' van de Grieken het einde zou betekenen van de onderhandelingen, is echter weinig waarschijnlijk, zeggen onze analisten. Eerst en vooral heeft de Griekse regering altijd zelf aangegeven dat het tot een akkoord wil komen met Europa. Bovendien zijn ook de schuldeisers gebaat bij een Griekse happy ending. Niemand wil de schuld dragen van een dergelijke afbrokkeling van de Europese Unie. En belangrijker nog, de schuldeisers maken meer kans op een Griekse vereffening als het land het redt.

Het rampscenario

Voor we onze redenen tot optimisme uitdrukken, is het zinvol om even het meest extreme scenario te bekijken. Stel dat:

• Europa de Griekse 'neen' interpreteert als een resoluut signaal om de EU en de EMU te verlaten.


• Het gebrek aan financiële steun van Europa de Griekse banken en de regering verder in het dal stort en Griekenland zo de belangrijke afbetaling van 20 juli mist.


• Griekenland genoodzaakt wordt om de drachme opnieuw in te voeren.


 

Dit zou betekenen dat Griekenland een parallelle munt moet invoeren om haar lopende zaken, zoals de pensioenen, te kunnen blijven financieren. Met een dergelijke munt zou Griekenland verwikkeld geraken in allerlei juridische geschillen met haar schuldeisers, zoals dat eerder ook al gebeurde bij het default van Argentinië. Dit zou op zijn beurt onvermijdelijk leiden tot een officiële Grexit.

Het realistische scenario

Veel analisten denken dat het optimistische scenario het meest realistische is voor de Griekse crisis :

• De Griekse 'neen' versterkt de positie van premier Tsipras en zijn partij Syriza, waarop die de onderhandelingen met Europa voortzet.


• Structurele hervormingen gaan gepaard met een eventuele 'bailout', een herstructurering van de schuld en een herkapitalisatie van de banken.


• Griekenland haalt de belangrijke deadline van 20 juli en kan opnieuw aan een financiering op de kapitaalmarkten denken.


 

Hoe reageren de financiële markten?

Uiteraard kunnen we wel wat financiële onrust verwachten:

• We stellen een zekere voorzichtigheid of flight to quality vast op het vlak van obligaties.


• Wat betreft de aandelen, valt een zekere spanning op de Europese markten niet te negeren.


• Hoewel de euro een tik kreeg als direct gevolg van de Griekse 'neen', moet er niet voor het ergste gevreesd worden. Mede dankzij het opstappen van Grieks minister van Financiën Varoufakis en de positieve ingesteldheid van Draghi, voorzitter van de Europese Centrale Bank, beweegt er voorlopig relatief weinig.


• In de sfeer van de Emerging Markets wordt er druk uitgeoefend op landen waar Griekse banken sterk verankerd zijn, zoals Bulgarije en Roemenië. Kapitaalcontrole heeft steeds een negatieve impact op import en private consumptie, wat een negatieve invloed zou moeten hebben op buurlanden als Rusland en Kazachstan.


 

Moeten we vrezen voor een crisis zoals die in 2011-2012?

Zelfs wanneer het rampscenario zich voltrekt, lijkt de huidige situatie nog steeds positiever dan die in 2011-2012, en wel om de volgende redenen:

• De landen in de periferie van de eurozone worden gekenmerkt door een relatief lage schuldgraad en een ander beleid. De kans lijkt klein dat een partij zoals Syriza in die landen aan de macht zou komen en op soortgelijke wijze zou onderhandelen met Europa.


• Het grootste deel van de schuld is te situeren bij de Europese Centrale Bank en de eurogroep. Banken hebben relatief weinig blootstelling aan die schuld.


• De Europese Centrale Bank kan op elk moment tussenkomen om de yields van landen zoals Italië, Portugal en Spanje laag te houden. Bovendien is de positieve ingesteldheid van voorzitter Draghi een pluspunt.


 

Kort samengevat:

Onze analisten meten zich een constructieve houding aan. Het rampscenario lijkt nog ver weg, en er zijn redenen tot optimisme. Het hoeft niet te verbazen dat een snel en sluitend akkoord de sleutel vormt tot de enthousiaste financiële markt van weleer.

 

Wij herinneren er u aan dat beleggingsproducten blootgesteld zijn aan risico’s met inbegrip van een mogelijk verlies van het belegde kapitaal. Beleggingsproducten zijn geen bankdeposito’s en worden niet gewaarborgd door Beobank NV|SA.