Hoe berekent het ratingbureau een kredietrating?

Als een onderneming of overheid een obligatie uitgeeft, moet ze het geleende bedrag op het einde van de looptijd terugbetalen en tussentijds de rente aflossen. Met een kredietrating schat het ratingbureau de kans in dat zij die verplichting keurig nakomt. Hoe gaat een ratingbureau te werk?

Het abc van kredietscores

De meest gekende ratingbureaus zijn Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch. Zij duiden de kredietscores voor kredietnemers of emittenten aan met letters of cijfers. AAA is uitstekend. Historisch gezien is de kans op niet-terugbetaling (default rate) voor dergelijke ‘investement grade’-obligaties verwaarloosbaar. Naarmate je de ladder afdaalt naar ‘speculative rate’ (vanaf Ba1), stijgt de kans dat er iets hapert bij de terugbetaling. De laagste trede is C, een ‘junk bond’ of rommelobligatie. Vanaf de B-rating spreekt men ook wel van ‘high yield’-obligatie.

Lees ook: Waarom is de rating van uw obligatie belangrijk?

Risico-inschatting

Voor alle duidelijkheid: kredietratings zijn geen koop- of verkoopadviezen. Ze garanderen evenmin dat de emittent zijn schuld zal aflossen. Het zijn louter inschattingen van de kredietwaardigheid van de emittent, gebaseerd op fundamentele analyse en kansberekeningen.

Kredietratingproces

Hoe verloopt een kredietrating precies? Kredietbureaus verzamelen allerlei data om het risico te evalueren. Ze stellen een comité samen van directieleden en analisten. Afhankelijk van de emittent en het soort schuldeffect zijn dat analisten die gespecialiseerd zijn in het bedrijf, de sector, regio of activaklasse in kwestie. Het comité beslist over de kredietrating. Ook nadien ziet het comité er voortdurend op toe dat de rating nog steeds overeenkomt met de realiteit.  

Bronnen voor de kredietrating

De analisten van het bureau baseren zich op alle mogelijke informatie:

• publieke informatie zoals jaarverslagen en prospectussen
• marktgerelateerde data zoals aandelenevoluties en de verschillen (spreads) van obligaties
• data van studiebureaus en internationale groepen zoals de Wereldbank
• data van overheidsinstellingen en regulatoren
• academische, financiële of journalistieke rapporten
• discussies in academische, industriële en gouvernementele kringen
• data verkregen door persoonlijke meetings met de emittent

Rating outlook en watchlist 

Naast de kredietrating zelf publiceren de ratingbureaus ook een ‘rating outlook’ en een ‘rating review’. De ‘rating outlook’ geeft de richting aan waarin de rating zal evolueren op middellange termijn: positief, negatief, stabiel of in beraad (naar aanleiding van een gebeurtenis).  Bij een ‘rating review’ plaatst het bureau de rating op een watchlist, omdat het een mogelijke upgrade of downgrade voorziet.

Moody’s

De eerste kredietrating ooit kwam van John Moody, die in 1909 zijn handleiding Manual for Railroad Securities schreef. Het zou tot 1936 duren tot de ratings echt impact kregen, toen de overheid de banken verbood om te investeren in bedrijven met een speculatieve rating.